Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Η ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


Ο θάνατος όταν πλησιάζει περνάει πλέον απ΄ τα μάτια στη μύτη.

Δεν είναι μόνο η σάρκα που αποψιλώνεται, συρρικνώνεται, εξανεμίζεται κι αφήνει τα κόκαλα γυμνά χωρίς το πανωφόρι τους, - σκέτα κλαράκια σε δεντρί, που στο διάβα του ακόμα και το πιο ελαφρύ αεράκι τους σαρώνει τα φύλλα -, είναι κι αυτή η καινούργια μυρωδιά που ποτίζει έντονα πια τον αέρα. Μυρωδιά φαρμακείου απ’ τον ιδρώτα, την αναπνοή, τα δάκρυα. Ξεβράζει αντί για τις ανάσες της ζωής, τις ουσίες των φαρμάκων, δεκανίκια, που υποβαστάζουν με κόπο πια τις ζωικές λειτουργίες.

Το κορμί σε αποσύνθεση. Η παρακμή, η υποβίβαση, η απομυθοποίηση του Ανθρώπου. Για ποιο κέντρο του σύμπαντος μιλάμε, για ποια εικόνα, για ποιο πρόσωπο του θεού; Ελάτε να δείτε αυτό που λατρέψατε, αυτό που ανυψώσατε, αυτό που εξιδανικεύσατε! Μια μηχανή, μια ατελής, αναποτελεσματική μηχανή, που ξεχαρβαλώθηκε. Ο γιατρός, ένας υδραυλικός με άσπρη μπλούζα. Τα έντερα, σωλήνες αποχέτευσης που τρύπησαν. Στάζουν άρρωστα απόνερα που βρωμάν. Η κοιλιά, ένας βόθρος, όπου στριφογυρίζουν αδέσποτα και αμήχανα τα σκατά, μη ξέροντας προς τα που να πάνε. Να πάνε προς τα πάνω, προς τα κάτω; Πιέζουν, ασφυκτιούν, οι γνώριμοι δρόμοι ολοκληρωτικά φραγμένοι. Σκάνε σαν πίδακες, απ’ όπου βρουν αφύλακτες κερκόπορτες. Πύον, αίμα, βλέννα. Τρύπες παντού. Ανοίγουν η μια μετά την άλλη. Το σώμα χάσκει, ανοιχτό σαν μια πληγή. Εκτροφείο σκουληκιών. Το δέρμα λεπτό, αδύνατο να συγκρατήσει το εσωτερικό του. Από παντού ξεχύνεται αφρούρητος, ανεμπόδιστος ο Θάνατος. Σε πλήρη εξάρτυση, θριαμβευτής. Βγάζει τη γλώσσα και περιγελά. Σε μας, που νομίσαμε ότι κάποιος μας φύσηξε στα μούτρα τη θεία πνοή και γεννηθήκαμε, ότι κάποιος μας έπλασε με χρυσόσκονη και πρώτης ποιότητας υλικά.


Κι ύστερα σου λένε, ότι οι άνθρωποι χρειάζονται το θεό, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον μπροστά στον θάνατο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανακρίβεια. Είναι τότε ακριβώς, που σου έρχεται

να φασκελώσεις τα ουράνια,

να τσακίσεις τους θεούς,

να τους φτύσεις κατάμουτρα,

να τους συντρίψεις για πάντα στα Τάρταρα,

να γκρεμίσεις τις εκκλησίες, αυτούς του ναούς της απάτης και της συλλογικής παραφροσύνης.

Ας απαλλαγεί πλέον ο άνθρωπος απ’ αυτή την αιώνια κοροϊδία. Τι σόι θεός είναι αυτός που σε εγκαταλείπει με τόση αλαζονεία, αβοήθητο μέσα στον πόνο και την απόγνωση; Γιατί να θέλουμε ένα θεό σαδιστή, παράφρονα, αιμοσταγή;

Γιατί συνεχίζουμε να τον λατρεύουμε;

Πόσο η παράνοια έχει δέσει χειροπόδαρα την ανθρωπότητα! Δεν είμαστε τίποτε απ’ αυτά τα θαυμαστά που μας τσαμπουνάτε αιώνες τώρα.

Αγύρτες του κερατά.

Και οι κληρικοί και οι επιστήμονες από πάνω.

Φάρες του διαόλου.

Καλά οι παπάδες με την μανία τους για την πρόνοια και στοργικότητα του θεού προς το εκλεκτότερο δημιούργημά του, στο δημιούργημα, που λες και το ‘θελε να στολίζει τη βιτρίνα στο ντελικατέσεν του παραδείσου.

Αλλά και οι Φυσικοί; Δυστυχώς, μέσα κι αυτοί στη συμπαιγνία, με το ξεφούρνισμα της Ανθρωπικής τους Αρχής. Τι χαλασμένα, τι διεστραμμένα μυαλά. Λες και τους θέλαμε γι αυτή τη δουλειά. Να επιβεβαιώνουν, δηλαδή, «επιστημονικά» τις ονειροφαντασίες των παπάδων!

Και επί πλέον, είναι κι όλα αυτά τα ηλίθια, νηπιακά, αφελή κατασκευάσματα, ακόμα περισσότερο αφελή και μέσα στην πολυπλοκότητά τους, για άλλες ζωές, για άλλους παραδείσους, πόσο υποτιμούν τον άνθρωπο, κυρίως σ’ αυτές τις ύστατες στιγμές.

Αφήστε τον, τέλος πάντων, ήσυχο να φύγει μόνος του μ’ όση αξιοπρέπεια του έχει απομείνε τελικά. Μην μας ταλαιπωρείτε άλλο!

26 σχόλια:

Greek Rider είπε...

cynical καλημέρα, πολύ θα ήθελα πολλά από αυτά που γράφεις να τα είχα γράψει εγώ, όπως το σημερινό. Βέβαια, δεν μπορώ.

cynical είπε...

Καλημέρα greek rider. Άμα μου τραβήξουν καμιά μήνυση, να ξέρεις δεν καπνίζω, δεν πίνω, θέλω βιβλία να μου φέρνετε μόνο. Α! και να φροντίσετε να μεταφερθώ σε φυλακή με WiFi.

Greek Rider είπε...

Δεν κατάλαβα γιατί και ποιοι να σου κάνουν μήνυση, εννοείς επειδή αναφέρεσαι στους θρησκευτικούς ταγούς;

cynical είπε...

Ναι γιαυτό. Τέτοια μέρα, μέρα αποθέωσης του θεανθρώπου, εγώ να γράφω τόσο προκλητικά για την αποκαθήλωση;

aerostatik είπε...

εκείνο που κάνει τους κληρικούς ανώτερους από τους φυσικούς είναι ότι οι κληρικοί είναι εκ πεποιθήσεως άθεοι...

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Οχι δεν θα σφάξω αρνάκι καλή μου φίλη
Ούτε θα σφάξει άλλος για μένα.
Σου είπα και χτες ας μην μιλήσουμε για ζωή μετά θάνατο.
Ας πούμε όμως ότι κι αν οι παπάδες ειναι μαγαζάτορες με μαγαζί γωνία αυτό δεν αναιρεί την παρουσία του ΘΕΟΎ
Δεν αποδεικνύεται με φυσικά μέσα μόνο προσωπικά και αυτό με δυσπιστία απο τον μέσο άνθρωπο
Πόσο μάλλον από τον επιστήμονα.
Να μην λέμε όμως ότι ο άνθρωπος υποφέρει μετά θάνατο σωματικά...ειναι λάθος.

Το θέμα των ημερών ειναι η αγάπη...και το πως γίνετε αντιληπτή από τον καθένα.

Δεν θα το φάω το ριμαδο αρνάκι όχι γιατί νηστεύω...άλλα γιατί δεν μου πάει...το λυπάμαι

Κάποιοι θα γελάσουν μ αυτό...τι αξία έχει να αρνί μπροστά στην επιβίωση του ανθρώπου?

Οση αξία έχει και μια ανθρώπινη ζωή ταν αυτή εξασφαλίζει την επιβίωση για κάποιον άλλο

Προτιμώ να πεθάνω κορόιδο
(κατ αυτόν τον τρόπο)παρά να κάνω το αντίθετο

Για τον λόγο αυτό θα σου ξανά πω:
ΚΑΛΉ ΑΝΆΣΤΑΣΗ φίλη μου
ΑΝΑΓΈΝΝΗΣΗ ψυχής σου εύχομαι και υγεία και χαρά με όσους αγαπάς και σ αγαπάνε

τσίου!!!

OnWine είπε...

Πολύ... θανατερό Blog!

Ευχομαι καλή ...Ανάσταση, ετσι και αλλιώς....

I dont want my name είπε...

Το ποσο δικαιο εχεις δεν λεγετε ουτε εκφραζετε. Το νοιωθεις και το νοιωθεις βαθεια, ετσιπου δεν βρισκεις τιποτα να σε στηριξει την ωρα του θανατου. Ποιος νοιαζετε για θεους η δαιμονες; Παρακαλεις μοναχα να βρεις το κουραγειο κι οσο αντεχεις ακομα να φυγεις οσο μακρυα γινετε για να πεθανεις μονος οπως τα ζωα που κρατουν στο τελος την αξιοπρεπεια τους μακρυα απο την αγελη. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,αφου το θελει το εθιμο.

Swell είπε...

Καλημέρα,

Κορυφαίο το ρεπορτάζ της κίνησης μέσα σ' ένα κορμί που βρίσκεται σ' αποσύνθεση. Ούτε ο Γιώργος Σαραντάκος μπροστά σε ξέχειλους κάδους σκουπιδιών να ήσουν. Φυλακή χωρίς τσιγάρο και ποτό δε λέει.

Περαστικός είπε...

Αυτά τα κείμενά σου για το θάνατο είναι τα καλύτερα.

cynical είπε...

@Περαστικέ, σευχαριστώ.
Οσονούπω έρχονται και τα κείμενα για τη Ζωή, για να μην μπατάρει το καράβι και το χάσουμε! Μόνο που αυτά αργουν να ωριμάσουν. Τα ανακατεύω τα ανακατεύω αλλά παρ' όλα αυτά μου κομπλιάζουν στο τέλος.

cynical είπε...

@ aerostatik, καλημερα σου. Καλή παρατήρηση. Πολλοί απ' το συνάφι μου είναι χωμένοι μέχρι τα μπούνια στο θείο και δεν βλέπουν καμμιά αντίφαση. Το τι παναγιες και χριστοί σε screen savers και wall papers κυκλοφορούν στα γραφεία δεν λέγεται.

cynical είπε...

@swell, το ρεπορτάζ της cynical έχει κάτι από την ακρίβεια αναμετάδωσης των ρεπορτάζ του Σαραντάκου. Μόνο που εγώ εδώ έκανα κάπως downplay το θεμα. Σε παραπέμπω στο δοκίμιό μου "Φυλακής Εγκώμιον"

cynical είπε...

Γειά σου Sxoliastis. Ε!! λόγω επικαιρότητας είπα να το τσούξω λιγάκι το θέμα.

cynical είπε...

@I don't want my name. Χθες έβλεπα την επέλαση των βαρβάρων. Μια άλλη εκδοχή. Εγώ θα προτιμούσα της μοναξιάς. Καλή σου μέρα.

cynical είπε...

@karaflokotsyfa, σευχαριστώ πολύ. Τα λόγια σου έχουν ψυχή. Και μακάρι να πιάσουν τόπο. Άλλωστε όλοι το ίδιο ψάχνουμε. Γαλήνη ψυχής και αγάπη να δώσουμε και να πάρουμε. Πως το προσπαθεί ο καθένας είναι άλλο πράγμα. Σου εύχομαι αυτά που εύχεσαι να σου κάτσουν σε αυτή τη ρημαδοζωή.
τσάο!

Spyros Vlahos είπε...

Πες μου (και θέλω ειλικρινή απάντηση, με όσες λέξεις μπορείς) : τι κάνει τον άνθρωπο να είναι άνθρωπος;
Δεν είναι μπλογκοπαίγνιδο, είναι μια υπαρξιακή ερώτηση. Στο μπλογκ μου, αν θέλετε

cynical είπε...

@spyro, καλησπέρα. Καταλαβαίνω το υπαρξιακό υπόβαθρο της ερώτησης. Το ερώτημα είναι κοινό. Το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι από βιολογια. Ο άνθρωπος έχει συνείδηση. Και λογικό.
Αν εννοείς τι σημαίνει "ανθρωπιά", θεωρώντας δεδομένα τα παραπάνω, τότε πρέπει να το παιδέψω. Θα το συζητήσουμε. Στείλε μου τις σκέψεις σου είτε εδώ είτε στο humana.

SUN W KNIGHT είπε...

Όταν αναστηθώ δεν θα σε ξεχάσω...

cynical είπε...

@sun w knight, καλημέρα, φαντάζομαι ότι το know how της ανάστασης θα μου το μεταβιβάσεις σε καλή τιμή.

Nomad είπε...

Επειδή δεν τόχεις διαβάσει, κάνε το.

Νομίζω πως ο Ζ.Σ μίλησε για το θάνατο -στην ηλικία του πρέπει να τον βλέπει- όπως λίγοι. Με γέλιο.

"...ο θάνατος ήταν απολύτως θεμελιώδης για την πραγμάτωση της βασιλείας των ουρανών, και επομένως, οποιαδήποτε συζήτηση για ένα μέλλον χωρίς θάνατο θα ήταν όχι μόνο βλάσφημη αλλά και παράλογη, αφου θα προυπέθετε αναπόφευκτα έναν θεό απόντα, για να μην πουμε εξαφανισμένο".

Και, σε έναν κόσμο όπου ο θάνατος απεργεί έχοντας δημιουργήσει απίθανα προβλήματα, κάποιος αναφωνεί το σύνθημα εναντίον όσων τον ζητούν πίσω:

-Κάτω οι εχθροί της ζωής, ας έχουν χάρη που δεν υπάρχει πια θάνατος!

:)

Κούκος είπε...

Ο σωστός τίτλος θα μπορούσε να ήταν: "Η αποσύνθεση της ιδέας του Θεού" Αποσυντίθεται κάτι που υπάρχει έξω και πέρα από το μυαλό έστω και δέκα δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Τετάστιχο
Μπαίνεις, φωνάζεις
με ζωή μοιάζεις.
Νυστάζεις, βγαίνεις
κι έτσι πεθαίνεις.
AUSONE CHANCEL

cynical είπε...

Γειά σου κούκο, ζητω συγνώμη για την καθυστερημενη απάντηση. Μου φαίνεται εντελώς παράλογο να συντηρείται η ιδεα του θεού μονο και μονο επειδη δεν είμαστε αθάνατοι. Τουναντιον για το λογο αυτο και μονο, για τη φρικη του θανατου που συμβαινει σε αρκετους θα επρεπε να τον ειχαμε ποδοπατησει και όχι λατρεψει.

Συνηθως κουκο δεν ανοιγεις απλα την πορτα και φευγεις. Μακάρι να ηταν η εξοδος ανώδυνη, σαν του παππού μου και στιγμιαία. Υπαρχει πολύ παρακμή, πολύ σπαραγμα πριν τα τιναξει καποιος. Εκει πια, θες να τα γκρεμισεις ολα.

cynical είπε...

@Νομαδα, ζητω κι απο σενα συγνωμη για καθυστερημενη απαντηση. Λόγω των ημερων αργιας τα εκανα ολιγον μπαχαλο με το book keeping. Θα το παρω το βιβλίο, αν και μια θηλυκιά death, θα είχε μεγαλύτερη appeal στα αρσενικά από ότι στα θηλυκά.
Πάντως εμενα με τρομαζει μια ζωη που δεν θα ειχε ενα τερμα. Το απειρο με ζαλίζει το ιδιο με το μηδέν!

Nomad είπε...

Λοιπόν, μερικά πράγματα έχουν πλάκα.

Ειδικά στο βιβλίο αυτό, ο θανατος είναι πράγματι γένους θηλυκού: Η θάνατος! (Επειδή τα πορτογαλικά είναι ισως η μόνη (?) γλώσσα που ο θανατος είναι θηλυκός) Αντιλαμβάνεσαι ότι το νομπελ που λεγαμε το διεκδικείς σταθερά

cynical είπε...

@Νομάδα, αυτό για το φυλο του θανάτου στο εν λόγω βιβλίο το ήξερα ήδη. Την άλλη φράση, μαρτυς μου ο θεος, δεν τη γνώριζα. Λυπάμαι που σε απογοήτευσα. Δεν θα έχεις τωρα φιλη που ακουμπάει το νόμπελ...